Zoals beloofd, een afsluiter voor deze reeks blogs.
Zoals je je voor kan stellen was het afscheid tussen Jess en mijzelf, zoals altijd, weer erg moeilijk..
Mijn eerste vlucht bracht me van Detroit naar Chicago. Deze vlucht duurde lekker kort (zo zouden alle vluchten moeten duren, haha). Op ORD aangekomen hoefde ik gelukkig niet van terminal te wisselen, dus dat viel mee. Ik hoefde maar twee uurtjes te wachten op de volgende vlucht, dus ik ben even wat gaan eten en de rest van de tijd heb ik bij de gate gewacht.
Daar zaten al een flink aantal Nederlanders en ik werd al vrij snel weer geconfronteerd met de onbeschoftheid van wachtende Nederlanders. Ook volksport nummer 1 (klagen) klonk me al snel weer bekend in de oren..
Na de irritaties bij de gate, was ik erg blij dat een Amerikaans koppel mij aansprak over mijn MSU pet, waardoor de Nederlanders om mij heen dachten dat ik en Amerikaan was. Ik had geen zin om een verplicht praatje aan te moeten gaan.
Ik was bepaald niet onder de indruk van het United toestel en het personeel. Het toestel deed oud aan, het Personal Video System had de grote van een blackberry scherm en ik heb op dit moment nog steeds last van mijn maag, dankzij het 'heerlijke' eten. Het personeel was erg nors en op sommige punten ronduit onbeschoft. Het enige fijne was wel dat ik dankzij een aardige Lufthansa medewerkster gratis op een Economy Plus stoel ben gezet (meer beenruimte!).
Goed, al met al was ik blij dat ik op Schiphol uit het vliegtuig kon! Na ongeveer een half uur tot 40 minuten had ik mijn koffers weer terug en kon ik richting huis.
Ik heb het deze zomer enorm naar mijn zin gehad in de VS en het is enorm snel voor bij gegaan.
Dit was de laatste blog posting in de 'Zomer 2008'-reeks. Alle volgende berichten zullen zich focussen op mijn volgende trip, aanstaande kerst.
Bedankt voor het lezen en hopelijk tot de volgende keer!
Clint
Geen opmerkingen:
Een reactie posten